Liefde in tijden van

Hieronder leest u de laatste Facebook-berichten van de dichter Ronald M. Offerman. Deze berichten spreken voor zich, dus ik hou verder mijn mond.

Facebook-bericht van 17 maart 2020:

Liefde in tijden van I

Het leek gisterochtend wel zondag
Terwijl het echt wel maandag was
De stad sudderde in het zonlicht
Je hoorde de vogels fluiten omdat er
Niet zoveel verkeer meer was

De groenteman deed wat hij altijd deed
De reiniging veegde het plein schoon
Van de rommel die achtergebleven was
Van nachtelijke gesprekken

Maar op deze ochtend was het verder stil
Geen ouders met kinderen op de fiets
Geen vrachtauto’s met groente vlees of vis
De cafés die zijn gesloten

Het voelt of het vakantie is
Maar toch voel je dat het anders is
De beurs die zakt het nieuws is slecht
En ik hoor in de woorden die je zegt
De ongerustheid die de mensheid heeft

Ik hoor de titel van het boek
Liefde in tijden van Cholera, in mijn hoofd
Misschien, tijd dat ik het herlees
In de hoop dat alles verder leeft
Ik neem nog een koffie op het balkon

Ik geniet van de ochtendzon
En ben blij dat de lente komt
Kijk naar de vogel
Die al een nieuw nest bouwt
In de boom

Ronald M.Offerman
Amsterdam 17-3-2020

Facebook-bericht van 18 maart 2020:

Liefde in tijden van…II

Als ik bij je kom
Zal ik je niet kussen
Niet omhelzen of aanraken
Ik zal meters afstand tussen ons bewaren
Ik zal roepend vragen hoe het is

Misschien is het beter om weg te blijven
Want we kunnen van alles van elkaar krijgen
Het gevaar ligt op de loer
Maar ik wil toch weten hoe het met je is

Ik blijf niet te lang bij je hangen
Maar ik kom morgen weer kijken
Om te brengen wat je nodig hebt
Want de stilte hoeft niet langer te duren
Dan nodig is

Ik zal je niet kussen
Niet omhelzen of aanraken
Ik zal meters afstand tussen ons bewaren
Ik zal roepend vragen hoe het is

Ik zal uit de verte naar je zwaaien
Als ik weer je straat uit fiets

Ronald M.Offerman
Amsterdam 18-3-2020

Facebook-bericht van 19 maart 2020:

Liefde in tijden van… III

In het donker liep ik langs de gracht
Mensen weken uit we hielden afstand
We knikten even bij het passeren
Alsof we wilden zeggen
Het is niet persoonlijk bedoeld hoor

De stad was leeg en kil
Met hier en daar snel lopende mensen
Die snel weer hun huis in wilden
Het is een spookstad, zei Martin W
Die ik tegen kwam op de hoek
Bij café het Stoplicht

Eindelijk zie ik een normaal mens
Sprak hij opgelucht
Ik vroeg hem of hij mij bedoelde
Zo een virus zorgt voor nieuwe inzichten
In ieder geval bij mij… Normaal ?

We liepen door. Jij was thuis
Ik voelde me niet lekker
En dacht natuurlijk gelijk dat ik ging sterven
Maar na een koffie en drie koekjes
Ging het alweer beter

Morgen weer een dag
Dag na dag
Komt goed

Ronald M.Offerman
Amsterdam, 19-3-2020

Facebook-bericht van 20 maart 2020:

Liefde in tijden van… IV

Ik zag je maandag niet
En dinsdag maar heel even
Jij keek op drie hoog uit het raam
En ik stond beneden op de stoep

Woensdag zag ik je niet
En gisteren donderdag
Ook niet, wel even contact, maar
Het is al te lang geleden dat ik je zag

Elk uur dat is een uur
Minuten dat ik je mis
Een dag voelt als een eeuwigheid
In deze bange tijden

En morgen weer zo een dag
Het kan nog wel eens lang gaan duren
We raken elkaar heus niet kwijt
Ik zal hier uit raam kijken

Tot je komt

Ronald M.Offerman
Amsterdam 20-3-2020

Facebook-bericht van 21 maart 2020:

Liefde in tijden van… V

Veel weerstand gewenst
Doe je hakken in het zand
Verstop je niet maar blijf binnen
Je hoorde de koning spreken
Die zitten ook maar met zo een
Heel gezinnetje in hun paleis
Om gek van te worden

Ik liep een blokje
Het was koud ik ontweek de lift
Het water van de gracht was donker
Net alsof er nog ijs kwam
Ik keek naar een ploegje jongens
Die van geen afstand wisten
Als de joint maar lang genoeg is

De eerste week binnen is bijna om
We zijn er nog natuurlijk
Ik heb nog genoeg te doen
Van alles van alles te doen
Zal ik maar zeggen
Maar ik kijk oude films
Gekke series rare quizzen

Ik zal je morgen bellen

Ronald M.Offerman
Amsterdam 21-3-2020

Facebook-bericht van 22 maart 2020:

Liefde in tijden van… VI

De zon schijnt gewoon
De lente is begonnen
Al is het erg koud
Te koud om op mijn
Balkonnetje te zitten

Daar zou ik vanachter de verwaaide planten
De mensen kunnen zien op het plein
Afstand genoeg, geen gevaar
De mensen hollen opgewekt
Richting park alsof ze een uitje hebben

Er moet altijd overal feest zijn
En lachen natuurlijk
De vuilstort, het strand, de doe het zelf winkels
Iedereen loopt gebroederlijk
In file naast elkaar. Geen gevaar !!!

Ik hoorde een flard van een tv programma
“Als mijn fiets toen niet gestolen was
Was het allemaal nooit gebeurd”
Zei iemand met een verstikte stem
Wat was er dan nooit gebeurd dacht ik. Wat…

Er is weer iemand dood die ik kende
En Kenny Rogers, hij ook al

Ronald M.Offerman
Amsterdam 22-3-2020

Facebook-bericht van 23 maart 2020:

Liefde in tijden van VII

Ingepakt in mijn winterjas, de kraag omhoog
Zit ik op mijn balkon, de zon die schijnt
De voorjaarswind is koud
Ik kijk naar beneden naar het plein
Een vrouw met twee kinderen zit op het beeld

Het is alsof ik in het boek De Toverberg meedoe
Buiten slapend. Frisse lucht voor de gezondheid
Een sanatorium in Amsterdam met mij als patiënt
Plotseling begint de vrouw naar mij te zwaaien
Met een blik dat ik wel een arme eenzame bejaarde zou zijn

Als ik terug zou zwaaien heb ik een probleem
Dan begint ze vast een gesprek
Of ze iets voor me kan doen
Ik draai mijn hoofd om
Ik ken al zoveel mensen

Ik doe mijn jas wat strakker om me heen

Ronald M. Offerman
Amsterdam 23-3-2020

Facebookbericht van 24 maart 2020:

Liefde in tijden van VIII

De zon schijnt over het plein
Buiten ziet alles er zo beetje hetzelfde uit
Als de dagen ervoor, maar we mogen
Weer veel minder. Minder bezoek
Minder mensen om ons heen

Binnen blijven is het devies
Dat gaan we doen samen
Achter de computer tablet en telefoon
Nog vele weken voor de boeg
Nog vele weken rust en stilte

Werkend aan een nieuwe wereld.

Ronald M.Offerman
Amsterdam, 24-3-2020

Facebookbericht van 25 maart 2020:

Liefde in tijden van IX

De woorden komen langzamer
De zinnen vormen zich moeizaam uit
De afgesloten wereld
Ik bel mijn moeder, hoe gaat het?
Ik bel mijn zoon, hoe gaat het?
Ik vraag hoe het met jou gaat
Terwijl ik je koffie geef

Het gaat voor zover goed
Ik kijk uit het raam en zie de stille straat
Het nieuws is somber
Weer meer mensen ziek dood intensief care
Ik kreeg weer een paar keer te horen
Dat ik zulke droevige gedichten schrijf
Ik zou eens wat vrolijker moeten zijn

Waarom vraag ik me af,
De wereld is niet vrolijk

En daarbij niemand hoeft me te lezen

Ronald M.Offerman
Amsterdam, 24-3-2020

Facebook-bericht van 26 maart 2020:

Dames en Heren,

Ik ben al ruim een week ziek, Geen Corona o.i.d. maar ben toch echt niet lekker. Ik zou een hoop dingen schrijven aan allerlei mensen maar het komt er niet van. Mijn hoofd staat er niet naar. Ik hoop dat het morgen weer een beetje de goede kant op gaat. Er is best veel nieuws eigenlijk. Tot morgen.

Groeten Ron

Facebookbericht van 12 mei 2020:

Helaas is onze lieve, geweldige vader en man gisteren overleden. Wij willen jullie allemaal enorm bedanken voor de steun en de liefde die jullie op Facebook (en ook in het echte leven) voelen voor Ron. Ik vind het heel vervelend om vast te stellen dat ik nog niet onder woorden kan brengen wat een geweldige vader hij was. Al jullie mooie woorden over wat hij voor jullie heeft betekend geven ons enorm veel kracht in deze moeilijke tijden. Wij hopen jullie allemaal weer te spreken in betere tijden. Met heel veel liefde namens Thomas Offerman en Mieke Bolte.

---

Gerelateerd:

• Blog Herinneringen aan de dichtende ober
• Coronagedichten