Top 10 politieke gedichten

Afgelopen week kwamen twee politiek getinte gedichten prominent in het nieuws: The hills we climb die Amanda Gorman voorlas tijdens de inauguratie van Joe Biden en Nederland als eerste gedicht van Lieke Marsman in haar rol als Dichter des Vaderlands.

Naar aanleiding van deze twee nieuwsmomenten besloot ik eens te kijken naar de politieke gedichten in de verzameling van Poezieverrijkt.nl. Dat zijn er nog best wat. Mijn persoonlijke top 10 Nederlandstalige politieke gedichten is:

1. Ben Ali Libi – Willem Wilmink (1936 – 2003)
2. Het Stockske – Joost van den Vondel (1587 – 1679)
3. Art. 1 – Dean Bowen
4. Kaas – Joke Kaviaar
5. het verdwenen Groningen land – Elze Schollema
6. Jong en mooi en besmet – Jolies Heij
7. Die door de wereldt sal gheraken – Anthonis de Roovere (ca. 1430 – 1482)
8. Migrant 1.0 – Abdelkader Benali
9. Rentevoet – Inge Boulonois
10. Ze hebben – Jan Arends (1925 – 1974)

Eervolle vermeldingen:

Aan de onbekende vreemdeling – Kamiel Choi
te groot om te bewaren – Tsead Bruinja
terugreis – Anneke Wasscher
Mens – Hans Plomp

Welke politiek gedicht vindt u goed?

Wij zijn heel benieuwd welk Nederlandstalig politiek gedicht u goed vindt. Laat het ons alsjeblieft weten. Dan zullen wij uw suggestie in overweging nemen. Wij zijn heel benieuwd.

U kunt uw suggestie(s) mailen naar info@poezieverrijkt.nl.

Gerelateerd:

Disclaimer

Dat ik een politieke lading lees in een gedicht, wil niet zeggen dat de maker van desbetreffende gedicht bewust een politiek gedicht heeft geschreven. De meeste dichters zijn geen politici.

Echter de bedoeling van de maker van een gedicht is naar mijn mening slechts beperkt van belang. Een gedicht kan niet alles betekenen, maar de lezer heeft wel de vrijheid, om andere dingen uit een gedicht te halen, dan een dichter er bewust in heeft gelegd.

Dus als ik een politieke lading in een gedicht opmerk, dan is dat voor mij een politiek gedicht. Zo werkt dat. Sorry, dichters. 😉