Gedicht Hanny Michaelis
Vanavond toen ik naar het raam
gevlucht was voor de lege kamer
die wrokte tegen je afwezigheid,
stroomde je warmte onverhoeds
en machtig door me heen.
Roerloos gelukkig leunden
de bomen tegen de hemel aan.
Er hing een stilte van
verzadiging over de aarde.
Toen vielen traag en plechtig
de eerste regendruppels
en uit mijn ogen sprongen
plotseling de tranen, warm
en verlossend als het water
dat Mozes uit de rotsen sloeg.
Over het gedicht
De gedichten van Hanny Michaelis gaan vaak over verdriet, maar er zit soms ook een moment van troost in. Verder kennen haar gedichten vaak een nauwe relatie tussen de gevoelens van de ik-persoon en de fysieke omgeving in het gedicht. Beide aspecten van de poëzie van Hanny Michaelis kan de lezer ook terugvinden in bovenstaande gedicht.
Bronvermelding
Het gedicht van Hanny Michaelis hebben wij overgenomen uit:
Hanny Michaelis, 1996, Verzamelde gedichten, Amsterdam: Uitgeverij G.A. van Oorschot
Gerelateerd
- Over Hanny Michaelis
- Sonnet van Hanny Michaelis: Bij dag slaagt men erin om te vergeten…
- Gedicht van Hanny Michaelis: Het dienstmeisje
- Blog Dichten vrouwen anders?
- Gedichten
TIP: De uitgave Verzamelde gedichten van Hanny Michaelis is een absolute aanrader voor liefhebbers van goede poëzie.
AANMELDEN NIEUWSBRIEF
De nieuwsbrief van Poëzie verrijkt het leven gaat over dichters, gedichten, poëzietermen en andere poëziegerelateerde zaken.