Gedicht Anneke Wasscher: Terugreis
terugreis
ze laat voorgoed de hoop op uitstel los omdat
een tranenmist geen reden voor vertraging is
de airco blaast zijn kille adem uit en om haar
heen heeft zich de kou van zwijgen vastgezet
vanuit de lucht het zicht op vierkant denken
de hokjesgeest in polders van rechtlijnigheid
een wolkenmonster slokt de grote vogel op
de nevel van het niemandsland duurt lang
bij uitzichtloosheid achter dichte ramen
droomt zij dat er geen grenzen zijn
de zilver buigt voorover naar de bergen
haar thuisland heeft een scherp gezicht
een vleugel vangt beloftes van de zon
zelfs licht kan soms bedrieglijk zijn
de zachte landing biedt geen troost
er wacht een man die zij niet wil
Over het gedicht
Voor haar gedicht 'terugreis' ontving Anneke Wasscher in 2014 een eervolle vermelding van Literair Zeist.
Het gedicht is ook opgenomen in het solodebuut Atlas van de tijd van Anneke Wasscher. In deze bundel heeft het gedicht echter de titel Fatima.
Gerelateerd: