Gedicht Frans Terken: Uit steen


Uit steen

Je hebt steen in je handen
houwt er een vogel uit
blaast adem die het lijfje bolt

zo verlost valt en valt hij
tuimelt in een vlucht naar beneden
proeft het bloed in zijn veren

wiekt dan op cirkelt omhoog
verkent de nacht de opwaartse warmte
een zich wijder openend uitspansel

scheert langs boom en rots
de lokroep van nest en nageslacht
het krijsen die kreet uit de leegte
van steeds verder weg geschreeuwd

alsof een woord gezocht
voor wat je van leven geleerd
uit de sluimer tilt

een silhouet een heugenis
die schaduw pijnigt het hoofd
het breken van steen in leesbare tekens

een vraag naar bestemming
de lijn waarlangs hij landen kan

Frans Terken, 2012


Over het gedicht

De dichter Frans Terken onderhoudt een boeiende gedichtenwisseling met dichter Joop Scholten. Bovenstaand gedicht is afkomstig uit deze gedichtenwisseling.


Gerelateerd: