Gedicht van Hans Plomp
Mens
Het valt me zwaar
van je te houden
Heb je vannacht
de jammerklacht
de schuifelende duizendpoot
van duister onbehagen
in de straten van de stad
Soms mens,
als ik je zie gaan
met hoeden op en jassen aan
of als ik je zie genieten
op een plekje in de zon.
Soms als ik je voort zie zwoegen
op een rijwiel of op krukken
zou ik je aan mijn hart willen drukken
Maar vaak valt het me zwaar
van je te houden
mens
Over het gedicht
Ondanks de grote liefde voor de mens die Hans heeft, ziet hij ook de mindere kanten van onszelf. Hierover gaat bovenstaand gedicht. Dit gedicht kan een klein opgelucht gevoel geven, omdat het de waarde van onze eigen aanwezigheid op deze planeet relativeert.
Bronvermelding:
Bovenstaande gedicht hebben wij overgenomen uit de bundel:
Hans Plomp, 2017, Dit is de beste aller tijden, Haarlem: Uitgeverij In de Knipscheer
Gerelateerd:
- Hans Plomp
- Boeken van Hans Plomp
- Gedicht van Hans Plomp: voor Frank Lodeizen
- Gedicht van Hans Plomp: De grootste tovenaar
- Gedichten van andere dichters
