Wat is een prozagedicht?
Definitie prozagedicht
Een prozagedicht is een gedicht die zich heeft vermomd als een stukje proza.
Toelichting definitie prozagedicht
Een prozagedicht kent niet de verdeling in strofen zoals gebruikelijk bij de meeste gedichten. Bij een prozagedicht worden de zinnen achter elkaar geschreven op dezelfde wijze als bij proza.
Echter een prozagedicht zit zo vol beeldspraak en eventueel andere poëtische stijlfiguren, dat de tekst meer weg heeft van een gedicht, dan van een prozatekst.
Een prozagedicht is daarnaast herkenbaar door het min of meer ontbreken van een plot.
TIP: Dichten doe je zo
Wil jij een goede dichter worden? Dan is Dichten doe je zo een absolute aanrader.
Voorbeeld prozagedicht
Wat een prozagedicht is, wordt wellicht het beste duidelijk door middel van een voorbeeld. Het prozagedicht hieronder is geschreven door dichter Geert Zomer. Dit prozagedicht komt uit zijn serie weerberichten waarbij hij dagelijkse een poëtisch weerbericht deelt via zijn Facebook-pagina.
Weerbericht
Voor de ochtend is er niets te melden van enige urgentie maar in de namiddag maakt, vanachter een sluierbewolking, een noordelijke stroming zich meester over onrust en verlangen. Tegen de avond zal uw rust dan ook van korte duur zijn. Span alvast een koord van orde en stabiliteit. Beveilig uw persoonlijke ruimte en werp een anker uit in uw bestaan. Kijk goed om u heen, ook naar wat achter u gebeurt. Betrek er alles bij, ook wat niet van belang lijkt; spreuken op muren bijvoorbeeld.
In de buurtsuper kijkt de eigenaar hartstochtelijk naar zijn favoriete kassameisje terwijl klanten vanuit talrijke drijfveren hun keuzes maken om daarna af te rekenen.
In het café spelen gasten een kaartspel. Velen blijven er eten. Handen worden terloops op die van anderen gelegd. Ogen verliezen zich in elkaar. Testosteron bevrijdt zich uit deemoed. In glazen bier gaat het plotseling waaien. Mannen zwaaien heftiger met hun armen dan gewoonlijk. Schermutselingen breken uit, lijnen worden doorgesneden, vlaggen neergehaald. Veel drempels worden genomen of geslecht. Mannen omarmen hardnekkig de liefde, zingen binnensmondse aria’s voor verloren schonen.
De ogen van de barjuffrouw zijn niet bij machte de orde te bewaren ook al verspreiden ze nog zo veel troost. Vuisten worden gebald. Vetes worden uitgevochten. Vragen blijven onbeantwoord. Oplossingen belanden bij het oud vuil. Zij weet veel in goede banen te leiden maar één vent blijft irriteren met sneren en dreigend geweld. Na een aantal keren vergeefs hem te hebben vermaand grijpt zij hem bij de lurven en hangt hem op aan de kapstok. Verbluft blijft hij daar tot sluitingstijd hangen.
Later zal zij deze anekdote met enige trots aan haar minnaar vertellen, lang nadat de ogen van de withaaiofficier zijn gedoofd en zijn lichaam is opgenomen door de zee.
Geert Zomer, 28-02-2016